Bootstrap Framework 3.3.6

[Garbo]

ЛЕНКА

Откако Ленка остави
кошула тенка ленена
недовезена на разбој
и на наломи отиде
тутун да реди в монопол -
лицето и се измени
веѓи паднаа надолу
и усти свија кораво.

Не беше Ленка родена
за тие пусти тутуни!
Тутуни - жолти отрови
за гради - китки розови.

Прва година помина
грутка в срцето и легна,
втора година намина
болест ја в гради искина.
Трета година земјата
на Ленка покри снагата.

И ноќе кога месечко
гроб и со свила виеше
ветерчок тихо над неа
жална и тага рееше:
„Зошто ми, зошто остана
кошула недоткаена?
Кошула беше даровна...“

Кочо Рацин

[Speculum Columbae]

http://blogkojinikonecita.blogspot.com/ ... rinha.html" target="_blank

[Speculum Columbae]

Kud da se djenem, kamo krenem?
K nebu uvis da poletim
Do visoka svoda gdje Orion
Il' Sirije, iz oči zrake, plamen živi,
Sveđ na svijet sipa? Il' ću u Had dolje,
do žala, vode crne skočit jadan?

- Euripid, Hekuba

E N V O I

Jeda ki zavidi od višnjih na mir tvoj
i odzgar navidi tvu slavu i pokoj,
tere se ne krati da tvoje veselje
i slavu obrati u gorko dreselje,
i kako vrh inih zvaše se čestitita
zrcalo tužno svih da si sad od svita?

- Marin Držić, Hekuba

[alexandermagic]

[Speculum Columbae]

Himna Veneri

prevela Anica Savić-Rebac

Enejevića majko, bogova
slasti, i ljudi, blaga Venero,
pod zvezdama što nebom promiču,
oživljavaš more brodonosno,
i zemlju, plodnu sjajnim žetvama.
Tobom se rađa svaki živi rod
i čim se rodi, gleda sunčev sjaj.
Pred tobom vetri beže, boginjo,
pred tobom i pred tvojim dolaskom
razleću se oblaci nebesni,
preda te cveće slatko prostire
svem vešta zemlja, morska pučina
tebi se smeje, nebo smireno
u blesku razlivenu tebi sja.
Čim sine lice dana proletnjeg,
Favonija čim životni dah
ojača, stega svih oslobođen,
objavljuju te ptice nebesne,
boginjo, prve, i tvoj dolazak
potresene u srcu zanosom
tvojim; a divlja stada zverinja
pašnjake bujne skokom prelaze,
prô reka brzih plivaju - kud ti
povedeš, žudno tebe prati svak,
milinom zarobljen. Po morima
i gori, rekama plahovitim,
po lisnom domu ptica, poljima
zelenim, svakom ljubav umilnu
ulivajuć u srce, budiš žud
kroz naraštaje rod da množi svoj.

Tit Lukrecije Kar, O prirodi stvari

[Speculum Columbae]

Rose, liz, printemps, verdure,
Fleur, baume et tres douce odour,
Bele, passés en douçour,

Et tous les biens de Nature,
Avez dont je vous aour.
Rose, liz, printemps, verdure,
Fleur, baume et tres douce oudour.

Et quant toute creature
Seurmonte vostre valour,
Bien puis dire et par honnour:
Rose, liz, printemps, verdure,
Fleur, baume et tres douce oudour,
Bele, passés en douçour.

Guillaume de Machaut (1300 – 1377)

[Speculum Columbae]

Kakva bijeda, kakva borba,
Krv se javlja ovo
I jadnika tebe goni? U dvor srnu,
Suzu suzom topi
Zloduh, majčine ti krvi osvetnik,
Ona tebe bijesom bijesnim mori sad.
Žao mi je - žao tebe, žalim te.
Blaga hrpa ljud'ma nije trajna baš, -
Demon naki navali.
Ko o jedro lađi hitroj, gruhne on
I plod muke, truda silna potopi
Ko u moru, valma strašnim pogubnim...

Euripid, prva stajaća pesma iz tragedije Orest

[Speculum Columbae]

Đordano Bruno - Unico augel

anno 1585

Ta Feniks-ptica što je plamen liže
na suncu, te polako gori živa,
dok sva u sjaju sažizanja pliva,
suprotna kazna njezin planet stiže;

jer ono što se od nje k nebu diže
mlak dim i mračna magla samo biva,
a svjetlost našim očima se skriva,
i po kom blista do njeg i dosiže.

Tako moj duh, što ga božanski sjaj
osvetljava i pali, dok tumači
to što u misli tako sja i dalje.

iz poimanja svog visokog šalje
van rimu, koju divno sunce mrači,
dok talim se i čekam jadan kraj.

Ah, crn i taman taj
ognjeni oblak na svoj način rani
i sjeni ono što uzvisit kani.

[Speculum Columbae]

petarka, madrigal LII, rime sparse

[Pauceti]

POSSIBILITIES

I prefer movies.

I prefer cats.

I prefer the oaks along the Warta.

I prefer Dickens to Dostoyevsky.

I prefer myself liking people

to myself loving mankind.

I prefer keeping a needle and thread on hand, just in case.

I prefer the color green.

I prefer not to maintain

that reason is to blame for everything.

I prefer exceptions.

I prefer to leave early.

I prefer talking to doctors about something else.

I prefer the old fine-lined illustrations.

I prefer the absurdity of writing poems

to the absurdity of not writing poems.

I prefer, where love’s concerned, nonspecific anniversaries

that can be celebrated every day.

I prefer moralists

who promise me nothing.

I prefer cunning kindness to the over-trustful kind.

I prefer the earth in civvies.

I prefer conquered to conquering countries.

I prefer having some reservations.

I prefer the hell of chaos to the hell of order.

I prefer Grimms’ fairy tales to the newspapers’ front pages.

I prefer leaves without flowers to flowers without leaves.

I prefer dogs with uncropped tails.

I prefer light eyes, since mine are dark.

I prefer desk drawers.

I prefer many things that I haven’t mentioned here

to many things I’ve also left unsaid.

I prefer zeroes on the loose

to those lined up behind a cipher.

I prefer the time of insects to the time of stars.

I prefer to knock on wood.

I prefer not to ask how much longer and when.

I prefer keeping in mind even the possibility

that existence has its own reason for being.

[filipkum]

Nasao sam u biblioteci na Antologiju svjetske poezije neko hrvatsko izdanje koje su priredili Slavko Jezic i Gustav Krklec 1956, ima preko 900 strana, jedna od najboljih antologija poezije na koje sam naleteo

Samome sebi Arhiloh (helenska, vizantijska poezija)

O duso, bezbrojnim jadima izmucena duso,
Ponosna budi te se pred dusmaninom junacki isprsi!
Junacki sve zasjede njegove zamrsi!
Duso, ohola mi nemoj u pobjedi biti.
A ni porazena nemoj samo tugu sniti!
U radosti se ne uznesi, u bolu se ne ponizi,
Sjeti se, kako vrijeme u promjeni ko voda klizi!

Prepevao Smerdel

[KiWi]

Ženo!

Iako ni večeras neću moći,
Ipak ti želim videti oči,
Dirati kosu, skidati stvari,
ljubiti svuda gde ti telo žari.

Možda samo jednom još,
Poželiš da budem deo tvoj,
I da me sa sobom kao broš,
Poneseš u noćni nespokoj.

Rahmetli D.H.

[alexandermagic]

The day I met you I tore up
all my maps
all my prophecies
like an Arab stallion I smelled the rain
of you
before it wet me
heard the pulse of your voice
before you spoke
undid your hair with my hands
before you had braided it.

[Speculum Columbae]

Transit aetas,
Volant anni,
Nostri danni
Causa sumus.
Vivit anima immortalis
Si vitalis
Amor ignis, cuncta sumus.

(Vreme teče,
godine jezde,
Naših muka
mi smo uzrok.
Živi [zanavek] besmrtna duša
Dok su naši plami
i ljubavi strasti sve skȕpa magla.)

Judita upozorava Holoferna da ide putem božanskog intelekta, a ne da ga vodi plot.
Kada to ne uradi, obezglavi ga ( ͡ʘ ͜ʖ ͡ʘ)
sxto je po meny tots ok kao osoby

[alexandermagic]

Super ti je taj dodatak.

[Speculum Columbae]

Ako jedna žena ubi(j)e muža, kim
sad je pristrašena zemlja s narodom svim.
Ni jakost tvoja, vim, u mnoštvo nikih ljud',
ni oružja ni s tim u barzih konji trud.
Da u volje tvoje sud, kim si vazda nižil
svaku oholu ćud, humiljenu višil.
Vazda s' milostiv bil i tisih molitav
vazda si uslišil. Ti sada uslišav
rabu tvoju, postav rič u ustih mojih,
u sartcu razum prav, moć u rukah ovih.

Marko Maruluć, Judita

[Speculum Columbae]

Rotta è l’alta colonna e ’l verde lauro
che facean ombra al mio stanco pensero;
perduto ò quel che ritrovar non spero
dal borrea a l’austro, o dal mar indo al mauro.

Tolto m’ài, Morte, il mio doppio thesauro,
che mi fea viver lieto et gire altero,
et ristorar nol pò terra né impero,
né gemma orïental, né forza d’auro.

Ma se consentimento è di destino,
che posso io piú, se no aver l’alma trista,
humidi gli occhi sempre, e ’l viso chino?

O nostra vita ch’è sí bella in vista,
com perde agevolmente in un matino
quel che ’n molti anni a gran pena s’acquista!

Pao je visok stup i lovor zelen
što trudnoj misli davahu mi hlada;
istok da prođem, zapad, zalud nada
da ću ih nać, i jug, i sjever leden.

Ti ote, Smrti, meni dvostruk melem,
s kog život sretan ponos sa mnom vlada,
carstvo ni svijet ga neće vratit sada,
ni kamen drag, ni snage zlata vele.

No ako sve je tako po sudbini,
što mogu nego tužne duše biti,
prignuti glavu, uvijek suze liti?

U tom životu, što se divan čini,
kako li za čas iščezne pred nama
što stjecali smo s mukom godinama!

[Speculum Columbae]

Čitao sam Odu slavuju Džona Kitsa, i sada moram da skočim sa zvonika u smrt:

Thou wast not born for death, immortal Bird!
No hungry generations tread thee down;
The voice I hear this passing night was heard
In ancient days by emperor and clown:
Perhaps the self-same song that found a path
Through the sad heart of Ruth, when, sick for home,
She stood in tears amid the alien corn;
The same that ofttimes hath
Charm'd magic casements, opening on the foam
Of perilous seas, in faery lands forlorn.

[Srklet]

Ase ležit
Vojnik Gorčin
U zemlji svojoj
Na baštini
Tuždi

Žih
A smrt dozivah
Noć i dan

Mrava ne zgazih
U vojnike
Odoh

Bil sam
U pet i pet vojni
Bez štita i oklopa
E da ednom
Prestanu
Gorčine

Zgiboh od čudne boli

Ne probi me kopje
Ne ustreli strijela
Ne posječe sablja

Zgiboh od boli
Nepreboli
Volju
A djevu mi ugrabiše
U robje

Ako Kosaru sretnete
Na putevima

Molju

Skažite
Za vjernost
Moju

[Pauceti]

US

Me and him
Him and me,
We're always together
As you can see.
I wish he'd leave
So I'd be free
I'm getting a little bit
Tired of he,
And he may be a bit
Bored with me.
On movies and boys
We cannot agree.
I like to dance
He loves to ski.
He likes the mountains
I love the sea.
I like hot chocolate
He wants his tea.
I want to sleep
He has to pee.
He's meaner and duller
And fatter than me.
But I guess there's worse things
We could be -
Instead of two we could be three,
Me and him
Him and me.

[Speculum Columbae]

Friedrich Hölderlin, Patmos

The god
Is near, and hard to grasp.
But where there is danger,
A rescuing element grows as well.
Eagles live in the darkness,
And the sons of the Alps
Cross over the abyss without fear
On lightly-built bridges."
***
Growing weak on the separate mountains —
Then give us calm waters;
Give us wings, and loyal minds
To cross over and return.

etc

[Speculum Columbae]

Stajaća pesma iz Eshilove Orestije

Mnogi zemlja hrani jad -
Grozna, strašna strašila;
Morski bezdan pun je puncat sav
Nemani, grozota;
Med nebom, zemljom sijevaju
U visini ognji svud;
Sve, što zrakom leti,
Gmiže, zemljom, pričat
O bijesnoći vihra zna.
Ali tko da ocrta
Čud nam mušku predrsku,
Tko li ženskog srca slijepog jar,
Ljubav, na sve spremnu,
Tu priju ljudskoj bijedi svoj?
Braka jaram zbaci li strast,
Ženska ljubav griješna,
Gore ona hara
Nego zvjerad, vihri svi.
[...]
S prokletstva, mržnje božije
Čovječiji rod nam prezren mora past.
Što bozi mrze nitko ne štuje.
Što eto s pravom ja ne rekoh?
Oštrljat, ljut mi zbliza mač
Skroz grudi probi, ranom rani
Sve Pravde radi - nogom gaze je,
Kako ne bi smjelo bit.
Sav božji odvrgoše strah
Po nepravdi oni.
Već stoji Pravde nakovanj,
Mač na njem komač Usud kuje
I čedo davne krvi prolite
Domu eno vodi sad.
A slavna Srda pamtilja
Zloću najzad kazni.

[Anton Pavlovič]

И опет ми душа све о теби сања

И опет ми душа све о теби сања,
И кида се срце и за тобом гине,
А невјера твоја далеко се склања,
Као тавни облак кад са неба мине.

И опет си мени чиста, сјајна, ведра,
Из призрака твога блаженства ме грију,
Па бих опет теби пануо на њедра
И гледô ти очи што се слатко смију.

Тако вита јела коју муња згоди
Још у небо гледа и живота чека,
И не мисли: небо да облаке води
Из којих ће нова загрмити јека...

Пошље много љета

Пошље много љета овдје опет стојим;
Лепеница тече исто као прије,
Над њом стара врба још једнако бдије
И високо шуми врховима својим.

Гдје си? Да л' се сјећаш испод грана тије'
Кад гледасмо јулску ноћ и мјесец сјајни,
Кад нам т'јело проже слатки огањ тајни
Па дршћасмо дуго као брезе двије?

Бог зна гдје си сада и да л' живиш јоште!
Али драги спомен негдање милоште
Као младо сунце сву ми душу грије,

И ја снова чујем звекет твојих гривна,
По лицу ме тиче твоја коса дивна,
Док мјесец кроз врбу чисто сребро лије...



Шантић <3

[Anton Pavlovič]

Susret, Gustav Krklec

O Bezimena, mi ćemo se sresti
jedanput negdje na dalekoj cesti,
bjegunci bijedni, beskućnici, raja,
bez praga rodnog i bez zavičaja.
I naše oči, nekad žive vatre,
kružit će tuđim krajem ko da snatre.
Naš susret bit će samo ruku stisak.
Trenutak šutnje. Pozdrav. Ili vrisak?
Krvavi vrisak, što su prošli dani
i što smo na tom strašnom putu strani.

[Speculum Columbae]

PARIDE: Quegl'occhi belli
quegl'occhi neri,
perché severi
volgi così?
Ah, che se in quelli
scopre rigore
si sdegna Amore
che gli abbellì!

ELENA: Che ascolto!... Ah, me ne avvidi,
m'ama l'audace; e al primo
favorevol momento
a' suoi folli pensieri ei s'abbandona!
(parla ad Amore)
Parla con me?

AMORE (parla ad Elena)
Teco, cred'io ragiona.

PARIDE
(con passione ad Elena)
È sua la luce
che in lor s'accende:
solo ei ne prende
cura, e pensier.
Ei la conduce;
la sa sfuggire,
fissar, languire
a suo piacer.

ELENA: Troppo s'inoltra; e tali
preveggo i sensi suoi, che non dovrei
fermarmi ad ascoltarli.
(parla ad Amore)
Ma... parla meco?

AMORE (parla ad Elena)
E con chi vuoi che parli?

PARIDE
(con più passione)
Vi pose i chiari
raggi tremanti,
vezzi brillanti
della beltà.
V'accese i cari
lumi languenti,
segni eloquenti
della pietà.

ELENA Basta così.
(s'alza come per partire)

AMORE (parla ad Elena e trattenendola)
Se vuoi,
silenzio gl'imporrò. Ferma.

ELENA: No: parto.
Non lice al mio decoro
far più lunga dimora.
(in atto di partire)

PARIDE: Elena, ah per pietà! Sentimi ancora.
(s'alza con impeto, e la trattiene; e tornano a sedere)

PARIDE
(con somma passione)
Chi guarda alquanto
quel dolce fuoco,
tutto fra poco
l'avrà nel sen...

ELENA: Non più.

[Anton Pavlovič]

Da sam te ukrao, Željko Krznarić

Da sam te ukrao
i legao pored tebe
da li bi ljeto zamirisalo
kao što tvoja kosa miriše
da li bi pisalo u mojim pjesmama
ono što sad ne piše
kad sam žedan tvojih uspomena
tvojih godina prije mene
ljubomoran na sve one
koji su s tobom dijelili
sve ono što nisam ja
da sam te ukrao
i legao pored tebe
i ljubio tvoje lijepe prste
tebe bih isto napravio
od ljubavi čvrste
nježnu
s nebom u očima
da me pratiš
i vratiš s neba do sebe
da sam te ukrao
možda ne bih imao ništa
ali bih imao tebe.

[Anton Pavlovič]

Hod po mukama, Brana Petrović

Oslepeće me tvorac, samo da proveri
slep šta ću ispevati.
Posebnu zmiju gaji u zmijarniku svom -
mojom je krvlju napaja.
Zver, njegova ljubimica, posebno obučena
da me što duže raskida, ne odvaja se
od čizme njegove.
I ljubav je tvorac izmislio
da me liši nade i spokoja.
Trave je otrovne zasejao po poljima
za moju ubogu trpezu.
Kakva sve čudesa nije izmislio
da me pokori!

[Anton Pavlovič]

Željko Krznarić

"Kad me više nećeš voljeti
baš me zanima
kako će me boljeti
hoće li krenuti od srca
ili od prstiju
hoću li vikati
ili žalostan slušati
nekud otputovati
čitati novine isto kao prije
hoću li shvatiti tvoje riječi
hoću li biti očajan
i koji će to biti dan
jer ne znam koje dane biraš
za tužne vijesti
kad me pokretom ruke
svoje nježne ruke
pomakneš od sebe
koga ćeš izvijestiti o svojoj odluci
kome ćeš se pohvaliti
da si imala snage
i da si me pobijedila
kad mi kažeš da me ne voliš
budi nježna kao na početku
jer poraženi su puni tuge."

[elizevin]

...
I have waked, I have come, my beloved! I might not abide:
I have come ere the dawn, O beloved, my live-oaks, to hide
In your gospelling glooms,--to be
As a lover in heaven, the marsh my marsh and the sea my sea.
...
Ye lispers, whisperers, singers in storms,
Ye consciences murmuring faiths under forms,
Ye ministers meet for each passion that grieves,
Friendly, sisterly, sweetheart leaves,
Oh, rain me down from your darks that contain me
Wisdoms ye winnow from winds that pain me,--
Sift down tremors of sweet-within-sweet
That advise me of more than they bring,--repeat
Me the woods-smell that swiftly but now brought breath
From the heaven-side bank of the river of death,--
Teach me the terms of silence,--preach me
The passion of patience,--sift me,--impeach me,--
And there, oh there
As ye hang with your myriad palms upturned in the air,
Pray me a myriad prayer.
...
--Sidney Lanier, Hymns of the Marshes

[Anton Pavlovič]

I ništa te kao ne boli - Enes Kišević

Dan je kao sunčan.
Ti si kao veseo.
Prolaziš, kao ne vide te.

Svima je kao lijepo.
Svima je kao dobro.
Svima je kao ludo.

I ti si kao sretan.

Živi se kao u miru.
Ptice su kao slobodne.
Budućnost kao na dlanu.

Savjest je kao čista.
I suncu je kao jasno.
O, srce, kao pjevaj.

Svi se kao brinu o svima.
Svatko je prijatelj kao.
Svima je kao stalo do tebe
i do svijeta.
I dan kao ode.
I ti se kao smiješiš
I ništa te kao ne boli.