7. Oktobar, 2000
Jedan pogled na ...

prirodu homoseksualnosti, uzroke i moguci 'epilog' iz pera (tastature?) naseg vernog citaoca iz Banjaluke.

Vidi, pa oni su nenormalni...

Opštepoznata je činjenica da se gay-evi hvataju za svaku kvazi-naučnu teoriju ili dokaz o genetskoj urodjenosti seksualnih preferencija. Ako dopuste luksuz da sebi priznaju da u suštini traže utjehu, opravdanje za svoju opčinjenost muškim - zaista prekrasnim- tijelom, rizikuju da se vrate u adolescentnu neodlučnost, nesigurnost i prvu spoznaju o neuskladjenosti sa svojom okolinom.

Hajde da probamo drugu, opasniju i mukotrpniju alternativu - ispitajmo šta je homoseksualnost, odnosno heteroseksualnost - zaista.

Nisam ja, oni su me natjerali

Počećemo bombastično - homoseksualnost, heteroseksualnost odnosno seksualnost uopšte, nije genetski predoredjena. Dokaze za tyo naći ćete na svakoj web stranici koja o tome pruža informacije, osim ako nisu gay orijentisane. Tačno, bilo je masovnih fiziološko-psiholoških ispitivanja vezanih za tu tematiku, ali konkretan, statistički dokaz nije pronadjen, i malo je vjerovatno da će ikada biti.

Erotična osjećanja i pobude spadaju u jedan od najkompleksnijih sistema u ljudskoj prirodi. Držimo li se evolucije, sticajem inteligencije došlo je do evoluiranja seksualnog čina - seks više nije instiktivno sredstvo (za razmnožavanje) nego cilj. Shvativši da mu seksualni interkurs pruža zadovoljstvo, fizičko i psihičko, čovjek počinje da ga svjesno upražnjava.

Dakle, definišimo seks kakav je on objektivno danas. Posmatrajmo osnovnu pobudu - želja. Želja za seksom nije želja za razmnožavanjem, kako to objašnjavaju rashodovani profesori srednjih škola, nego želja za užitkom. Dokaz za to je činjeca da muškarac i žena (posmatrajmo heteroseksualnu vezu za početak), osim ako im to nije izričita namjera, ne vode seks radi produženja vrste, odnosno stvaranja potomka, nego radi čistog užitka. Rezimirajući, donekle flegmatično, potpuno je nebitno kako se do užitka dolazi - sa partnerom suprotnog pola, istog pola ili masturbacijom.

Medjutim, psihološki efekat seksualnog čina sa partnerom je daleko intenzivniji od masturbacije. Razlozi za to su stari koliko i ljudski rod, no korijen mu je u rečenici iz udžbenika "Priroda i Drustvo" za osnovnu školu - "čovjek je društveno biće".

Seksualna preferencija takodje leži u društvu, da preciziram, porodici i užoj okolini. Seksualnost je stečena osobina, za koju čovjek izolovan (hipotetski) od rodjenja do smrti - ne bi nikad ni saznao. Splet uzroka koji dovodi do heteroseksualnosti odnosno homoseksualnosti je toliko kompleksan i star da je nemoguće konkretno dokazati ili saznati kako do jedne ili druge dolazi. Prethodna rečenica implicira da je i jedna i druga potpuno normalna (ili prirodna) , ni manje ni više dobra.

Posmatrajmo sada porodično dijete, seksualno još uvijek nerazvijeno.Klasičan recept heteroseksualnosti jeste klasična porodica, nešto dominatniji otac i heteroseksualno (još bolje ruralno ili manje emancipovano) društvo. Klasičan recept homoseksualnosti jeste dominantna majka, najbolje samohrana, i urbano društvo (moj slučaj). U prvom slučaju, ako u porodici postoji još jedno dijete, poželjno je da bude istog pola kao i subjekt (dva brata), a u drugom slučaju različitog pola (brat i sestra). Ovo su neki statistički pokazatelji, ali nikako neophodni slučajevi.

Zašto je onda homoseksualnost osudjena, pitaćete se. Razlozi leže u istoriji (propast Grčke), a danas ih održava uglavnom crkvena doktrina, kao i bjelosvjetska cenzura - dovoljno je spomenuti priču o Narcisu, koju zna svako iole obrazavano ljudsko biće. Ono što ne zna jeste da je u Narcisa bio zaljubljen prvi komšija, te da se Narcis na kraju zaljubio u dječaka kog je vidio u jezeru, odnosno u sopstveni odraz (pri pokušaju da ga poljubi upao je u jezero).

Epilog

Homoseksualnost, kakva je danas, proizvod je jadnog pokušaja dekadencije. Prosječan homoseksualac živi u zabludi o samom sebi i svom stilu života, no ista je stvar sa heteroseksualcima. Potpuna odsječenost i vječito neusaglašavanje jednih i drugih samo pogoršava već lošu situaciju. Homoseksualac vjeruje da spas leži u pravima, što je potpuno pogrešno - u Americi to imaju, ali homofobija je ista, možda čak i gora. Prava daju vještačku slobodu na papiru, a ne slobodu kakva ona treba da bude - bezuslovna.

Pravo rješenje leži i sintezi jednih i drugih, što podrazumjeva eliminaciju svih dosadašnjih društvenih načela i poredaka. Da li će se to dogoditi i kada, retoričko je pitanje.

Ludilo, Banjaluka
diskusija