www.gay-serbia.com
|
www.gay-serbia.com |
|
|
Rainer Werner Fassbinder (1945-82) Nemački filmski stvaralac Rođen u Bavarskoj, Fassbinder je započeo svoju profesionalnu karijeru 1968. godine radom u Münchenskom pozorištu, ali je slavu postigao kao filmski reditelj. Za trinaest godina snimio je četrdeset i tri filma, od kojih je najpoznatiji poslednji, Querelle (1982). Film je dramatizacija novele Querelle de Brest, Jeana Geneta, sa Bradom Davisom u glavnoj ulozi. On igra zgodnog, kršnog mornara, upletenog u raznorazne društvene i seksualne spletke u erotskom svetu luckog grada. Poznata je narocito scena u kojoj crnac siluje Querelle. Nekoliko Fassbinderovih ranijih filmova je takođe za temu imalo homoseksualnost. Gorke suze Petre fon Kant (The bitter tears of Petra von Kant) iz 1972. god. je film u kome se ne pojavljuje ni jedan jedini muškarac. Film prati život modne kreatorke, lezbejke, koja se nesrećno zaljubljuje u jednu od svojih manekenki. U filmu Slobodino pravo jačeg (Faustrecht der Freiheit. U engleskom prevodu: Fox and His Friends, 1975) Fassbinder je igrao glavnu ulogu. Film govori o priprostom homoseksualcu iz radničke klase koji se zaljubljuje, ponovo nesrećno, u jednog čarobnog mladića. Fassbinder je film U godini sa trinaest meseci (1978) (In a year of thirteen moon), posvetio jednom od svojih ljubavnika koji je izvršio samoubistvo. Okosnica filma je priča o poslednjim danima transeksualke koja je u potrazi za bivšim prijateljima i ljubavnicima, uključujući i čoveka zbog koga se podvrgla operaciji promene pola, a koji ju je na kraju odbacio. Ostali Fassbinderovi filmovi donose pogled na posleratnu Nemačku ili se bave skorijom nemačkom istorijom, ispituju eksploataciju žena, doseljenika, marginalaca. Filmovi koji su privlačili najviše pažnje, često je u njima glumila Hanna Schygulla, jesu: Svi drugi se zovu Ali (1974) (Ali-Fear Eats the Soul), Effi Briest (1974), Venčanje Marije Braun (1979) (The marriage of Maria Braun) i Veronika Voss (1982). Fassbinderovi filmovi su često vizuelno neprivlačni, namerno izmisljeni po inscenaciji ali inovativni po svojoj tehnici. Likovi u njegovim filmovima, koje su prikazivani sa sažaljenjem, obično su socijalne žrtve, osuđene na očaj i patnju zbog licemerja buržuaskog, kapitalistickog društva. Fassbinderovi filmovi su provokativni i istupaju protiv. Često su ga kritikovali zbog insistiranja na nesreći i pasivnosti njegovih likova (posebno likova homoseksualaca i lezbejki). Njegov nekako doktrinarni politicki stav, kojeg je Richard Dyer video kao levičarsku melanholiju', danas se čini naivnim. Fassbinderova trajna vrednost nalazi se u njegovom preispitivanju savremenog društva, posvećivanju kako pitanjima sadašnjosti tako i istorijskim pitanjima. Za homoseksualce i lezbejke je vredna njegova predstava homoseksualnih likova, izuzetno privlačnih i vrednih pamcenja, cak i ako nisu uvek dragi. Fassbinder i njegovo dostignuće su često poređeni sa ostalim gay filmskim stvaraocima posleratnog perioda, Pier Paolo Pasolinijem i Derek Jarmanom. Umro od posledica alkoholizma i prekomerne količine droge. Tony Rayns, Fassbinder, London, 1979; Thomas Elsaesser, Fassbinder's Germany: History, Identity, Subject, Amsterdam, 1981; Robert Katz, Life is Colder than Death: The Life and Times of Rainer Werner Fassbinder, New York, 1987. Robert Aldrich izvor: prevod: |
