Gej tajna jednog od najvećih zavodnika u istoriji Holivuda

Valentino je bio italijanski glumac koji je slomio mnoga ženska srca. Pripadnice lepšeg pola su uzdisale za njim, a muškarci ga nisu voleli zbog toga. Bioskopske sale su uvek bile pune obožavateljki, a sada se baca senka na njegovu muškost i seksualnost, navodnim dokazima kako je bio gej.

Rodolfo Gugljemi Valentino je rođen 1895. godine u Kastelaneti, na jugu Italije. Umro je kad je imao samo 31 godinu u Njujorku, ali u to u vreme je celom svetu bio poznat kao Rudolf Valentino.

Zahvaljujući kombinaciji lepote i rane smrti, proglašen je legendom, iako je bio puno više od obične zvezde.

U njegovoj drugoj domovini, Americi, bio je predmet obožavanja i otvorene mržnje. Dok je hilljade žena oti[lo na njegovu sahranu, a neke su navodno čak počinile samoubistvo kad su čule nesrećnu vest, mnogi američki muškarci su otvoreno slavili njegovu smrt.

Ovog meseca će da izađe disk sa kvazi-biografijom velikog glumca, "Valentino" iz 1977. godine, ali ne treba smetnuti sa uma da je čovek koji stoji iza filma, Ken Rasel, sam izjavio: "Mogu biti netačan koliko želim", tvrdeći da su njegovi filmovi njegovi romani, a ne dokumentarci.

Svejedno, ovaj film donekle pruža uvid u portet Valentina kao seks simbola, kao i razloge zbog čega su mnogi i danas morbidno opsednuti njime, pa raspravljaju i dalje o njegovoj seksualnoj orijentaciji, toliko godina nakon njegove smrti.

Vest o smrti zvezde, 1926. godine, navela je da je on mnogim Amerikancima bio gotovo jednako značajan kao princ od Velsa Englezima. Doduše, on je svoj značaj zadobio zahvaljujući seksipilu, za razliku od princa .

Plešući tango u "Četiri jahača apokalipse" ili naređujući ljubavnici da mirno leži, Valentino je delovao strastveno na velikim platnima, a novine su ga zbog toga uzdizale u nebesa. Žene mu nisu mogle odoleti, a muški pripadnici medija su ga gledali sa velikom ljubomorom.

Do određene mere, ovo je bio veliki kompliment za Valentina, a što su se više bračni partneri svađali zbog njega, to su žene žustrije išle u bioscope akako bi gledale njegove nove filmove.

Drugi pisci su ga napali još žešće, pa su ga prozvali ženskastim. Nisu ga smatrali mačo muškarcem, nego plesačicom. Napominjali su da je pri dolasku u Ameriku 1913. godine radio kao "taksi plesač", što su mnogi smatrali eufemizmom za žigola.

Takođe, bio je upleten i u jedan skandal koji je zavšio gadnim razvodom i ubistvom koje je završio hapšenjem Valentina tokom racije u javnoj kući.

Valentino je uvek novinarima govorio da želi partnerku koja bi bila savršena kopija italijanske domaćice i majke, ali njegove vanbračne avanture su pokazivale potpuno drugačiju sliku.

Dva puta se ženio, prvo za glumicu Džen Aker sa kojom navodno nikad nije konzumirao brak jer ju je na dan venčanja obavestio da boluje od gonoreje, pa sa umetničkom rediteljkom Natašom Rambovom od koje je prisilno razdvojen, budući da je još službeno bio u braku sa Aker.

Rambova je pobegla u Njujork, a Valentino je poslan u zatvor kako bi mu sudili zbog bigamije.

Napadi na njega su se nastavili zbog brojnih drugih razloga. Prvo su mu zamerili to što je stalno nosio steznike, a zatim i činjenicu da je, pomodan kakav je bio, nosio ručni sat, što je u ono doba bio relativno nov izum.

Kad mu je Rambova kupila narukvicu posebno su ga uzeli "na zub" jer je bilo nezamislivo da muškarac nosi nakit i to još onaj kojeg mu je kupila žena.

Svejedno, Valentinu se narukvica veoma svidela i nosio ju je svaki dan, kao deo svoje skupocene garderobe koja je uključivala prstenje sa dragim kamenjem, bunde i svilene kravate.

Od priča da je bio prostitutka do pljuvanja njegovog ženstvenog stila, mnogi su se obrušili i na njegovu seksualnost prozivajući ga homoseksualcem, što je u ono vreme bio poseban greh. Te glasine doduše žive i danas, a njima u prilog ide i biografski film koji se bazira na toj pretposatvci.

Postoje neki dokazi da je imao seksualne veze sa muškarcima, kao i anegdote i priče nekih njegovih devojaka i glumica sa kojima je glumio, a koje su tvrdile da nije bio zainteresovan za seks, bar ne s njima.

Sa druge strane, bio je dva puta u braku i veren za Polu Negri u trenutku smrti. Naravno, budući da to možda nije bila istina, a uz to govorimo o 1920-im godinama, Valentino je činio sve moguće kako bi dokazao da te tvrdnje nisu istinite. Čak je otišao toliko daleko da je počeo da se bavi boksom samo kako bi dokazao svoju muškost.

U Raselovom filmu, upravo su ove tvrdnje bile i uzrok njegove smrt.

Sve je počelo sa rasističkim i homofobičnim tekstom u "Chicago Tribuneu", u kojem je urednik napisao koliko je zgrožen što su u muškim toaletima počeli nuditi usluge puderisanja, a sve zahvaljujući filmskoj zvezdi.

Valentino je ljutito odgovorio pismom koje je objavljeno u suparničkim novinama, pri čemu je prozvao urednika da mu se suprotstavi u bokserskom ringu. Smatrao je da je reč o rasističkom napadu budući da je bio emigrant.

Valentino je u svakom slučaju bio puno talentovaniji plesač nego glumac, ali čak i neke od najboljih uloga na malom ekranu ne mogu se uporediti sa legendom koja će zauvek biti zapamćena po onome što je radio, kao i po onome što se pričalo o njemu.

Trač često prelazi granice dobrog ukusa, ali Valentino zaslužuje da ga zapamtimo kao strastvenog muškarca koji je izazivao strast i kod drugih, pa i inspirsao neke od najvećih priča 20. veka.