- 26 Maj 2008, 18:45
#1124131
Od subote 24. maja i nekoliko narednih subota u posleponoćnom terminu možete pratiti ciklus PRIRODA ŽELJE u kojem prenosimo intervjue sa Žan-Polom Sartrom, Mišelom Fukoom, Feliksom Gatarijem, Džudit Batler, Džefrijem Viksom, Žakom Deridom, Slavojem Žižekom i Mirkom Ilićem koji govore o homoseksualnosti.
Ovi intervjui takođe su i najava za novu knjigu koju je priredila grupa autora i koju će izdati nova biblioteka Philosophia Arcana.
O knjizi Dušan Maljković piše:
Prva upotreba termina "homoseksualnost" dogodila se u diskursu psihijatrije u XIX veku i dugo je bila tema isključivo "patoloških istraživanja". Tada su formirane i raznovrsne teorije koje su za temu imale telo homosekusalca: on je bio "treći pol", prelaz između dva "standardna" pola, produkt hormonalnog disbalanasa ili čak forma atavizma, silaska vrste niz evolutivnu lestvicu.
Ovako snažno esencijalistički zasnovane teorije prve je u pitanje doveo Frojd psihoanalizom - homoseksualcem se ne rađa, homoseksualac se postaje unutar porodičnog okvira, u procesu ontogeneze. Iako i dalje karakterisana kao "nezrela seksualnost" - za Frojda je homoseksualac samo neuspeo heteroseksualac jer ostaje zarobljen Edipovim kompleksom koji ne razrešava - ona je prva ponudila izlaz iz dotadašnjeg patološkog okvira, a Frojdovo čuveno pismo američkoj majki, kojoj objašnjava da nije problem to što je njen sin homoseksualac, već što je takav neprihvaćen i diskriminisan, primer je prvih impulsa "gej-aktivizma", pokreta koji će, kao i Frojd, insisitirati na nemogućnosti promene seksualne orijentacije, a potrebi ukidanja "društvene bolesti" - homofobije.
Krajem XX veka situacija je bitno različita - homoseksualnost je postala objekat istraživanja eksplicitno homoerotične umetnosti (sve do pornografije), ali i nauka, od egzaktne medicine (genetika, brain sciences), preko psihologije i sociologije, sve do filozofije i studija kulture.
Zbornik "Priroda želje" fokusira se na značajna imena savremene društvene teorije, od sedamdesetih godina prošlog, do prve decenije ovog veka. Kroz intervjue, kao formu koja dobro populariše naučne teze, zbornik postavlja dvostruki cilj. Prvi je teorijska edukacija o homoseksualnosti (u oblasti koju danas možemo jednim imenom označiti kao queer teorija). Drugi cilj jeste aktivistički - pokazati da jedan još uvek društveno stigmatizovan fenomen u Srbiji nalazi na "normalan tretman" velikih imena zapadne misli, da se o njemu može govoriti kao o nečemu "običnom", ali istovremeno i teorijski zanimljivom, kao onome što produkuje nove "životne zajednice", kao što su gej brakovi i gej porodice, a kome pripada i novi diskurs razumevanja koji je preduslov svakog prihvatanja.
Ovi intervjui takođe su i najava za novu knjigu koju je priredila grupa autora i koju će izdati nova biblioteka Philosophia Arcana.
O knjizi Dušan Maljković piše:
Prva upotreba termina "homoseksualnost" dogodila se u diskursu psihijatrije u XIX veku i dugo je bila tema isključivo "patoloških istraživanja". Tada su formirane i raznovrsne teorije koje su za temu imale telo homosekusalca: on je bio "treći pol", prelaz između dva "standardna" pola, produkt hormonalnog disbalanasa ili čak forma atavizma, silaska vrste niz evolutivnu lestvicu.
Ovako snažno esencijalistički zasnovane teorije prve je u pitanje doveo Frojd psihoanalizom - homoseksualcem se ne rađa, homoseksualac se postaje unutar porodičnog okvira, u procesu ontogeneze. Iako i dalje karakterisana kao "nezrela seksualnost" - za Frojda je homoseksualac samo neuspeo heteroseksualac jer ostaje zarobljen Edipovim kompleksom koji ne razrešava - ona je prva ponudila izlaz iz dotadašnjeg patološkog okvira, a Frojdovo čuveno pismo američkoj majki, kojoj objašnjava da nije problem to što je njen sin homoseksualac, već što je takav neprihvaćen i diskriminisan, primer je prvih impulsa "gej-aktivizma", pokreta koji će, kao i Frojd, insisitirati na nemogućnosti promene seksualne orijentacije, a potrebi ukidanja "društvene bolesti" - homofobije.
Krajem XX veka situacija je bitno različita - homoseksualnost je postala objekat istraživanja eksplicitno homoerotične umetnosti (sve do pornografije), ali i nauka, od egzaktne medicine (genetika, brain sciences), preko psihologije i sociologije, sve do filozofije i studija kulture.
Zbornik "Priroda želje" fokusira se na značajna imena savremene društvene teorije, od sedamdesetih godina prošlog, do prve decenije ovog veka. Kroz intervjue, kao formu koja dobro populariše naučne teze, zbornik postavlja dvostruki cilj. Prvi je teorijska edukacija o homoseksualnosti (u oblasti koju danas možemo jednim imenom označiti kao queer teorija). Drugi cilj jeste aktivistički - pokazati da jedan još uvek društveno stigmatizovan fenomen u Srbiji nalazi na "normalan tretman" velikih imena zapadne misli, da se o njemu može govoriti kao o nečemu "običnom", ali istovremeno i teorijski zanimljivom, kao onome što produkuje nove "životne zajednice", kao što su gej brakovi i gej porodice, a kome pripada i novi diskurs razumevanja koji je preduslov svakog prihvatanja.
