- 13 Jul 2009, 12:42
#1538678
Iako znam da se gejevi i gejovke neretko stide svog ruralnog i manje ruralnog porekla, hajde da malo pisemo o nasim selima tj. gradovima iz kojih smo mi sami ili nasi stari.
Da pocnem, moje su selo Gospodjinci....
Gospođinci kao naselje u bačkoj županiji prvi put je zabeleženo 1341. godine pod imenom Bogorodično selo. Od 1769. godine Gospođinci postaju granično mesto u sastavu Šajkaškog bataljona do 1873. godine. Iz tih vremena ostao je šanac koji se pruža u pravcu sever-jug kao granica Austrougarske i Turske. Današnje naselje počelo se podizati krajem 18-og i početkom 19-og veka. Dva svetska rata ostavila su traga i u Gospođincima, iz toga vremena u pravoslavnoj crkvi u Gospođincima i danas se čuva barjak sa 98 pločica na kojima su ispisana imena dobrovoljaca.
Površina atara iznosi 5.206 ha dok se prosečno godišnje seju 3.724 ha uglavnom kukuruzom, pšenicom, šećernom repom, suncokretom i paprikom.
Ono što je naročito karakteristično za ovo pitomo bačko mesto je svakako seoska crkvena slava koja se održava 15. avgusta (prenos moštiju Sv. prvomučenika i arhiđakona Stefana). Istoimeni hram je podignut tridesetih godina devetnaestog veka, a u mestu postoji i Grčkokatolički Hram Sv. Arhangela Mihaila koji je sagrađen 1975.godine. Lovište Lovačkog društva "Fazan" zahvata površinu od 4.822 ha i bogato je ravničarskom divqači. Neposeredno pored sela nalazi se Mala bara (pritoka Jegričke), a severno od nje protiče Jegrička. Prema poslednjem popisu stanovništva Gospođinci imaju oko 4000 stanovnika.
S obzirom na svoj položaj Gospođinci pripadaju grupi unutrašnjih naselja na lesnoj terasi. Široke ulice sa ušorenim kućama okrenutim prema ulici, ukazuju na pravi panonski tip naselja. Gospođinci su danas lepo, uređeno i čisto bačko mesto. Ulice su asfaltirane, ozelenjene, prošarane cvetnim vrtovima. Gospođinci imaju osnovnu školu, biblioteku sa čitaonicom, bioskop, omladinski dom, dom zdravlja i dr. Prva škola je izgrađena još daleke 1763. godine, čime se žitelji Gospođinaca ponose.
U Gospođincima su rođeni Pavle Beljanski- veliki dobrotvor i kolekcionar vrhunskog ostvarenja srpske likovne umetnosti, Avram Đukić-general i istoričar, Stevan Bodnarov-slikar i vajar.
E, odatle mi je deda jos pre drugog rata prvi put dosao u Novi Sad, kao pomocnik zidaru.
Hajd sad vi.
Da pocnem, moje su selo Gospodjinci....
Gospođinci kao naselje u bačkoj županiji prvi put je zabeleženo 1341. godine pod imenom Bogorodično selo. Od 1769. godine Gospođinci postaju granično mesto u sastavu Šajkaškog bataljona do 1873. godine. Iz tih vremena ostao je šanac koji se pruža u pravcu sever-jug kao granica Austrougarske i Turske. Današnje naselje počelo se podizati krajem 18-og i početkom 19-og veka. Dva svetska rata ostavila su traga i u Gospođincima, iz toga vremena u pravoslavnoj crkvi u Gospođincima i danas se čuva barjak sa 98 pločica na kojima su ispisana imena dobrovoljaca.
Površina atara iznosi 5.206 ha dok se prosečno godišnje seju 3.724 ha uglavnom kukuruzom, pšenicom, šećernom repom, suncokretom i paprikom.
Ono što je naročito karakteristično za ovo pitomo bačko mesto je svakako seoska crkvena slava koja se održava 15. avgusta (prenos moštiju Sv. prvomučenika i arhiđakona Stefana). Istoimeni hram je podignut tridesetih godina devetnaestog veka, a u mestu postoji i Grčkokatolički Hram Sv. Arhangela Mihaila koji je sagrađen 1975.godine. Lovište Lovačkog društva "Fazan" zahvata površinu od 4.822 ha i bogato je ravničarskom divqači. Neposeredno pored sela nalazi se Mala bara (pritoka Jegričke), a severno od nje protiče Jegrička. Prema poslednjem popisu stanovništva Gospođinci imaju oko 4000 stanovnika.
S obzirom na svoj položaj Gospođinci pripadaju grupi unutrašnjih naselja na lesnoj terasi. Široke ulice sa ušorenim kućama okrenutim prema ulici, ukazuju na pravi panonski tip naselja. Gospođinci su danas lepo, uređeno i čisto bačko mesto. Ulice su asfaltirane, ozelenjene, prošarane cvetnim vrtovima. Gospođinci imaju osnovnu školu, biblioteku sa čitaonicom, bioskop, omladinski dom, dom zdravlja i dr. Prva škola je izgrađena još daleke 1763. godine, čime se žitelji Gospođinaca ponose.
U Gospođincima su rođeni Pavle Beljanski- veliki dobrotvor i kolekcionar vrhunskog ostvarenja srpske likovne umetnosti, Avram Đukić-general i istoričar, Stevan Bodnarov-slikar i vajar.
E, odatle mi je deda jos pre drugog rata prvi put dosao u Novi Sad, kao pomocnik zidaru.
Hajd sad vi.
Nemam vishe nikog tamo, sem rodbine sa kojom ionako nisam bio blizak ni dok sam zhiveo tamo (da me pitash, ne bih znao ni imena da im nabrojim)(izuzetak su tetka & brat i sestra koji su inako doshli u NS), i bio sam mali kad smo se odselili pa su i malena prijateljstva daaavno ugashena...
Većinu ih ne poznajem, tj. video sam ih dva ili tri puta u životu na nekim porodičnim okupljanjima, a to je bilo davno davno (jer otkako mogu, koristim priliku da na takva okupljanja ne idem). Sve i kad bih želeo, bilo bi nemoguće održavati vezu sa svima njima. Ima ih u Begeču, Sremskoj Kamenici, Laćarku, Banoštru, Iloku, Grgurevcima... To su oni sa kojima razgovaram, ostale ne računam. A ne računam ni one koji žive u gradovima, ovo je ipak tema o selima. 
) te bespostedno rokaju ribu dinamitom.
da ne spominjem traume iz 90ih zbog mleka u prahu, klinci sa sela su tada pili sveze pomuzeno mleko 
