John Galliano je rođen 1960. godine na Gibraltaru kao dete britansko - španskih roditelja. Sa 6 godina se seli sa roditeljima u južni deo Londona gde, kako sam kaže, provodi sasvim obično detinjstvo i mladost. Godine 1983. diplomirao je na St. Martins College of Arts & Design i proglašen je za najboljeg studenta u klasi. Upravo ga je ova titula najboljeg u klasi polako ali sigurno odvela u kuću Dior, čiji je danas jedan od najvažnijih dizajnera. Gallianova diplomska kolekcija 'Les Incroyables' bila je inspirisana Francuskom revolucijom.

Gallianova diplomska kolekcija je od strane modnih kritičara kao i afirmisanih kolega prihvaćena s velikim oduševljenjem. Browns Boutique iz Molton Street-a preuzima Gallianovu prvu kolekciju koju tada izlaze na londonskoj nedelji mode. Medju posetiocima se zadesio i francuski dizajner Joseph koji kod Galliana poručuje ceo remake diplomske kolekcije i samim tim ga otkriva kao jednog od novih, a danas već nezaobilaznih talenata svetske modne scene. Gotovo da je samo Gallianu pošlo za rukom da imidž klasične mode, uz njemu sopstvenu haotičnost, konfuziju boja, oblika, materijala i sveobuhvatne kompozicije, poveže sa vladajućim trendom.

Godine 1984. Galliano kreće sa svojim prvim labelom. Njegove kreacije su bile inspirisane istorijskim momentima, sa njemu karakterističnim kompozicijama, zaokružene modernim detaljima koji su u kombinaciji sa onim istorijskim nekima izgledali vrlo haute-couture, a nekima pak prenatrpano, neukusno i nenosivo, bez ikakvog uvažavanja modne frazeologije. Budoari prošlosti su mesta gde ovaj nepredvidivi dizajner češće zavirije nego većina kolega, u nadi, čini se, da će upravo tamo pronaći nešto što već Westwood ili Gaultier nisu otkrili. Međutim, tu su i književnost, muzika, romantizam, teatar i elementi londonskog night life-a.

Nedugo zatim biva progašen više puta za kreatora godine Velike Britanije (1987, 1994. i 1995.) a godine 1997. ovu titulu deli sa Alexanderom McQueenom, danas njegovim naslednikom u kući Givenchy. Godine 1990. okreće leđa turbulentnoj londonskoj modnoj sceni i kao međunarodno priznat dizajner, Galliano kreće u veliki pohod na Pariz kako bi tamo pokazao svoju prvu pret-a-portier kolekciju. Pre nego što je s Luisom Vuittonom potpisao ugovor za luksuzni koncern LVMH (Luis Vuitton Moet Hennessy), Galliano je više puta stajao usred finansijske ruine. Slede sjajne kritike i velika priznanja, ali i usluge iz ljubavi. Na njegovu sreću, bio je okružen ljudima koji nisu zahtevali novac, već su sa njim radili iz entuzijazma i bezgranične volje da njegovi rad i trud urode plodom. Jedna od Gallianovih muza je i Kate Moss. Za nju John Galliano tvrdi da je stvorenje iz pete dimenzije, njegov veliki i odan prijatelj. Radila je za njega u mnoštvu projekata ali i u kritičnim momentima karijere. Onda kada čovek ne zna ni ko je ni kuda ide, Kate Moss je, kako Galliano kaže, uzimala honorar koji se zove vazduh & ljubav.

Godine 1995. Galliano postaje glavni dizajner kuće Givenchy i samim tim prvi britanski dizajner na celu francuske modne kompanije. Ovo se mnogima u Francuskoj nije dopalo, budući da i dan danas pojedini francuski kritičari zastupaju tezu, da majstor couturier može biti samo Francuz i niko drugi. Godine 1997. dobija posebno odlikovanje kuće Dior. Njegova prva kolekcija za ovu kuću biva prezentovana upravo na njenom jubileju - pedesetogodišnjici modne kuće Christian Dior. U međuvremenu Galliano počinje da radi kao glavni dizajner za Dior i obavezan je da godišnje izloži 6 Couture i pret-a-portier kolekcija, te zatim da kreira za sopstveni label i label pri kući Dior koji nosi ime Galliano, što se najčešće prezentuje u međusezoni koja je strategijski vrlo unosan termin jer se u njoj ne dešava mnogo pa je otuda mogućnost da kolekcija bude primećena prilično veća. Upadljive kolekcije su, uopšte, njegov recept za izlazak iz krize. One su taktika i način da se zaintrigira javnost, pa makar se rizikovale nepovoljne kritike. Do kritičara mu je samo u podnošljivim granicama stalo - njima niko nikad nije dizao spomenike, već samo umetniku. Moda je, naravno, za Galliana umetnost.

Njegove fantastične haljine su rado nošene na dodeli Oskara, zatim u Cannesu. Madonna i Nicole Kidman su njegove verne i redovne mušterije. Njegov projekat upisivanja ženstvenosti jezikom mode nije revolucionaran po sebi. To je pre Gallianova upotreba savremenih označitelja homoseksualnog identiteta koji dekonstruiše suštinu ženskosti kako bi ju je redefinisao, što ga čini jednim od najozbiljnijih i najimaginativnijih dizajnera našeg doba. Njegova posezanje za campom, ironijom i iluzijama istorije svuda se pojavljuju kao znakovi homoseksualnog identiteta u pokretu. Vredne pomena su i kolekcije inspirisane etno kostimima plemena Masai, Hopi Indijanaca i berlinskim kabareom iz tridesetih, zatim kreacije inspirisane garderobom princeze Lukrecije i filmske dive četrdesetih Dorothy Dandridge. Poslednja prezentovana kolekcija u Parizu je inspirisana Pierrot motivom, ali i izvesnim, kako je Galliano napomenuo, Mao motivima “tradicionalnog” kineskog kostima. Šarenilo boja i bogata plodnost oblika proizilaze iz jedinstvene kreativnosti ovog sasvim prosečnog dečaka iz južnog Londona.

Arthouseboy